Santa Lucia, no chella d' 'e ccanzone,
no chella d' 'e cantante 'e ll'orchestrina:
io preferisco chella d' 'a cucina,
d' 'a vunguIella 'ncopp' 'o maccarone;

d" 'o pesce frisco fatto uoglio e limone,
fore a na tavulella 'e na cantina,
piazzato 'mpont' ô taglio d' 'a banchina,
cu'o pede 'ncopp' 'a barra 'e nu temmone.

E chesta è 'a puisia: niente cantante,
niente pusteggia pe' pute' magna'
nu vermiciello a vongole abbundante

cu 'o ppetrusino cruro e 'addore 'e scoglie,
e 'a primma furchettata, t'hê 'a scusta',
si no svenisce, mentre l'arravuoglie.

Nun pozzo senti' musica scucciante,
si no 'o spaghetto nun 'o digerisco:
e vene appriesso 'o fritto 'e pesce frisco
e io stongo già cu 'o stommaco pesante.

E' brutto a fa' 'o mestiere d'o cantante:
l'aggio fatto pur'io, pirciò 'o capisco;
embe', che pozzo fa', pe' mo subisco:
stongo ô cafè scianta', no ô risturante.

Che bella cosa, so' fernute 'e suone:
me spacco 'o merluzziello, 'o levo 'e spine,
cu ll'aglio, 'o ppetrusino, uoglio e limone:

ma, si appezzanno 'a primma mullechella
arapo 'a vocca e sento 'e manduline,
me songo 'ntussecata 'a tavulella!

Raffaele Viviani