Caru Gaietanu
Ecus su contu ki apu scritu po cussu cuncursu de literadura
in WEB. As fatu beni a mi m'insullai a iscri ca mi parit di essir
arrennesciu in su ki no mi creia capassi.
Mancu a piçokeddu, Pinuçu fiat stetiu aici pigau.
Ma custa sinniorina fiat tropu toga. Tropu
Tropu de totu,
po issu.
Fiat piçoca de unus trintaxinc'annus ki teniat ancora cudda
delicadesa de bagadiedda. Sempir a bistiris frorius, trop'alligrus,
ma sinnioribilis. Stinghiritza e aici ligera de passu, ki pariat
ca si bbaddat, e propriu cussu, a issu de piçokeddu in
carrotzedda, ddu faiat un'efetu
Un'efetu aici de gratzia
ki ddu pariat figura calada de celu.
Pinuçu, in tempus callenti, si poniat in su jardineddu
cun su portali scampainau, po pigai su friscu e mancai podi kistionai
cun calancunu. Ma pagu genti passat a pei, in cussa ia, in cussa
bidda ki pretendit de essi una cittadina.
Fianta jai duas cidas, ki a pei, passat donnia dì, custa
sinniorica stranja cun su callelleddu. Andat a pigai su pani,
lestra lestra prim''e sa una, innantis de serrai in su forru;
e donnia dì: cuddu bellu "buongiorno" paris cun
d-unu sorrisu aici amurosu
Unu sorrisu aici speciali ki jai sa primu dì, Pinuçu,
fiat abarrau incantau. Ma ancora fridixeddu, ca dda creiat femina
coiada. Poita jai di ora iat stibiliu ca is feminas ki ddu custumant
a fai acatu fianta sempiri o mamas de famillia o, sendi bagadias,
prus beças meda de issu. Cussu dd'iat imparau prus de totu
in is andadas a Lourdes ca is damas ki assistiant in su pellegrinaju,
fianta cumente pretzetadas de no essi tropu acatosas cun is "maladius",
specialmenti cun is bagadius: "Perché gli handicappati
sono facili ad illudersi, si prendono subito la cotta e poi ne
soffrono, giacché questi poveretti, non sono destinati
al matrimonio. E così vengono distolti da offrire le loro
sofferenze per la salvezza del mondo."
Cun Pinuçu, cussa genti devota, dda teniat, unu pagu di
arrexoni: ca jai sa segundu dì, candu at biu ca custa piçoca
no portat aneddu, at cumentzau a dda crei pigada de issu. E aici
donnia menjanu a cudd'ora, innant''e s'ora, si poniait in su jardineddu
abetendidda. E abarrat finsas ki cudda torrat a passai po ndi
buscai s'atru bonjornu.
Una dì torrendi a passai, cun sa busta de su pani, inveças
de su buongiorno sceti, iat cumentzau a dd'intrai fueddu: "Eh,
fa caldo oggi".
E issu, emotzionau, cun d'un'alideddu de boxi ki pariat de tenni
s'asima: "E sì, caldo". E bàstat.
Bàstat, ma a custu puntu, Pinuçu, fiat bellu e pigau.
Cun calancunu dubiu, ca po custas continentalis una cunfiantza
aici, no tenit su pesu ki tenit po una de sa bidda. Ma candu at
cumprendiu ca fiat sarda: "Oramai est bell'e che fata!"
Si fiat nau.
Is dis infatu, cussa creatura aici gratzìosa cumentzat
a si ddui firmai, e a nai calancunu fueddu imprus: Non ci fiat
prus dubiu: fiat pigada issa puru. Po Pinuçu fiat su celu
abertu: su ki no iat connotu a piçokeddu fiat acantzendiddu
a corantaxinc'annus passaus. E cun custa aici jovanedda.
"A custu puntu" - at pensau - "tocat a afracai
sa fortuna. Tocat ki nci boghi sa bregunja e inghitzi a mi scasumai".
At cumentzau cun calincunu apretziamentu po su callelleddu
Ma a bogai un'apretziu po sa meri: cudda lingua sicada, su guturu
mesu serrau
Ma issa iat agradessiu jai cussu. Dd'at cumprendiu,
issa ki fiat prus bregunjosa de issu, e dd'at pagau cun d-unu
sorrisu
Unu sorrisu
cun cudda bella gratzia de piçokedda
Podit parri pagu, oindì, totu custu, ma a issu, dd'at postu
unu inniskitzu ki no iat provau mancu a sex'annus. Mancu a bint'annus,
ne a trinta... Sempiri pag'acatu, dd'anti fatu, is piçocas.
Sceti una, dd'iat apretziau. Di ora. Una, e lejatzedda puru, ki
ora po ora creiat di essiri romantica, ma, in pagus dis, si ndi
fut istorrada timendi s'incras, sa famillia, e sa bidda.
Nc'iat sunfriu meda Pinuçu, e mancai cun custu scramentu,
est abarrau sempiri sperantzosu de acantzai su ki fut sussedendiddu
cun
Luciana. Aici, at scipiu ca dda naranta. Aici, at intendiu
de una femina de bixinau: "Est sorri de cussu dotori
Parit ki siat maistr''e scola
"
Po s'incras fiat jai erresolutu: "Candu torrat a passai,
circu de mi fai coraju e intrai in prenu"
Ma in fundu in fundu no boliat tenni pressi ca su pagheddeddu
ki fiat otenendi fiat jai tropu. Forsis, sena de si nd'acatai,
s'anima sua timiat de andai a innantis, po no biri svanessiu custu
bisu aici bellu. E infatis, sa dì infatu issu fiat aici
cunfundiu e bregunjosu ki no sciiat cumenti ingkitzai. Invecias
at abertu su jogu Issa: "Ita bellas custas arrosas!"
"Prego, seghidindi sa ki bolit"
"Ma no, est unu pecau"
"Ma no po vustei. Seghidindi sa prus bella"
"Ma no, est unu pecau"
E prus de cussu no anti scipiu nai: tot'e is dus tropu romanticus.
Ma Pinuçu est abarrau cuntentu su propriu, ca iat fatu
un'aturu passixeddu. Certu no abbarrat a-i cussu sa fantasia sua,
ca totu su merì, sa noti, e su manjanu infatu no at fatu
atru ke si proietai su filmi suu, ki cumintzat andendi a su jardineddu
de palas aundi ddui funti froris prus bellus e
matuladas
de si ddui adiai. E sighiat, biendisì in centu bessidas
impari, in logh''e padenti, in praias assolinadas e assoladas.
E aici, speddiosu, sa dì infatu fiat abetendidda jai de
mesu manjanu. E issa puru, est arribada innant'e s'ora, prus diçosa
e prena de luxi, ki ajumai a Pinuçu ndi ddu sartat su coru.
"Buongiorno!" Emotzionada, fendisì unu pagu arrubia.
"Tutto bene?" E ndi bogat unu liburu de sa bussa.
"Arregalu" At pensau subitu Pinuçu.
"Signor Figus, se mi vuol mettere una dedica
"
Dd'aporrit su liburu:
"Alberto Figus. SENTIERI di LUNA", ligit, spantau. "Figus
gei mi nanta Figus
"
Su scriidori est unu fradili suu di atesu ki bivit in sa propria
'ia, prus a innantis, in fundu; i est cussu puru in carrotzedda.
Sa sinniorica, stranja, segundu cumenti at intendiu: at pigau
a s'unu po s'atru.
Imoi, Albertu e Luciana bessint impari in makina. E a pei puru,
in sa bidda, cun issa ki, sena de peruna bregunja, ddu spingit
sa carrotzedda.
E Pinuçu, circat de si cunsolai: "Perou, ora po ora,
sen''e sciri, gei dda praxemu deu. Eh: si a mei puru m'ianta fatu
studiai..!"
Porfiriu Cotzas
Via Manna 3 Biddannujada
Insa', Gaietanu, scriiddu in su computadori e mandanceddu a
Torpei.
Çau e gratzia
Porfiriu
Biddannujada, su 5 de arjolas 2002
P.S. Caru Gaietanu,
ti depu nai sa beridadi: su fatu no est sussediu a Pinuçu;
no ndi neris cun nemus, ma est a mei Porfiriu, ki est sussediu.
E po cussu, jai ki nc'at de custas feminas romanticas, ki po essir
artista, t'apretzianta e ti ghetanta geniu mancai siasta trotu
e mali postu, apu bofiu scriri su contu. Aici mi prèmianta,
pigu su 'nghitzu po arrennesci scriidori, e de siguru calancuna
piçoca, mancai prus pagu bella de cudda, at ghetai ogu
a mei puru.
Ehh poita mi depiant apretziai, is piçiocas? Ca finsas
a imoi no apu mai bogau nudda a luxi? It'est, prus abili de mei,
Albertu?!
Perou
ita naras, si arrennesçu scriidori in sardu
ap'a tenni apretziu cumente scriri in italianu?
P.S. Is "post scriptum" fainti parti de su contu. Custu
puru.
Sarbadori Vargiu
Quartucciu