Porfiriu scriidori in sardu


Caru Gaietanu
Ecus su contu ki apu scritu po cussu cuncursu de literadura in WEB. As fatu beni a mi m'insullai a iscri ca mi parit di essir arrennesciu in su ki no mi creia capassi.


Una sinniorica aici toga…


Mancu a piçokeddu, Pinuçu fiat stetiu aici pigau. Ma custa sinniorina fiat tropu toga. Tropu… Tropu de totu, po issu.
Fiat piçoca de unus trintaxinc'annus ki teniat ancora cudda delicadesa de bagadiedda. Sempir a bistiris frorius, trop'alligrus, ma sinnioribilis. Stinghiritza e aici ligera de passu, ki pariat ca si bbaddat, e propriu cussu, a issu de piçokeddu in carrotzedda, ddu faiat un'efetu… Un'efetu aici de gratzia ki ddu pariat figura calada de celu.
Pinuçu, in tempus callenti, si poniat in su jardineddu cun su portali scampainau, po pigai su friscu e mancai podi kistionai cun calancunu. Ma pagu genti passat a pei, in cussa ia, in cussa bidda ki pretendit de essi una cittadina.
Fianta jai duas cidas, ki a pei, passat donnia dì, custa sinniorica stranja cun su callelleddu. Andat a pigai su pani, lestra lestra prim''e sa una, innantis de serrai in su forru; e donnia dì: cuddu bellu "buongiorno" paris cun d-unu sorrisu aici amurosu…
Unu sorrisu aici speciali ki jai sa primu dì, Pinuçu, fiat abarrau incantau. Ma ancora fridixeddu, ca dda creiat femina coiada. Poita jai di ora iat stibiliu ca is feminas ki ddu custumant a fai acatu fianta sempiri o mamas de famillia o, sendi bagadias, prus beças meda de issu. Cussu dd'iat imparau prus de totu in is andadas a Lourdes ca is damas ki assistiant in su pellegrinaju, fianta cumente pretzetadas de no essi tropu acatosas cun is "maladius", specialmenti cun is bagadius: "Perché gli handicappati sono facili ad illudersi, si prendono subito la cotta e poi ne soffrono, giacché questi poveretti, non sono destinati al matrimonio. E così vengono distolti da offrire le loro sofferenze per la salvezza del mondo."
Cun Pinuçu, cussa genti devota, dda teniat, unu pagu di arrexoni: ca jai sa segundu dì, candu at biu ca custa piçoca no portat aneddu, at cumentzau a dda crei pigada de issu. E aici donnia menjanu a cudd'ora, innant''e s'ora, si poniait in su jardineddu abetendidda. E abarrat finsas ki cudda torrat a passai po ndi buscai s'atru bonjornu.
Una dì torrendi a passai, cun sa busta de su pani, inveças de su buongiorno sceti, iat cumentzau a dd'intrai fueddu: "Eh, fa caldo oggi".
E issu, emotzionau, cun d'un'alideddu de boxi ki pariat de tenni s'asima: "E sì, caldo". E bàstat.
Bàstat, ma a custu puntu, Pinuçu, fiat bellu e pigau. Cun calancunu dubiu, ca po custas continentalis una cunfiantza aici, no tenit su pesu ki tenit po una de sa bidda. Ma candu at cumprendiu ca fiat sarda: "Oramai est bell'e che fata!" Si fiat nau.
Is dis infatu, cussa creatura aici gratzìosa cumentzat a si ddui firmai, e a nai calancunu fueddu imprus: Non ci fiat prus dubiu: fiat pigada issa puru. Po Pinuçu fiat su celu abertu: su ki no iat connotu a piçokeddu fiat acantzendiddu a corantaxinc'annus passaus. E cun custa aici jovanedda.
"A custu puntu" - at pensau - "tocat a afracai sa fortuna. Tocat ki nci boghi sa bregunja e inghitzi a mi scasumai".
At cumentzau cun calincunu apretziamentu po su callelleddu… Ma a bogai un'apretziu po sa meri: cudda lingua sicada, su guturu mesu serrau… Ma issa iat agradessiu jai cussu. Dd'at cumprendiu, issa ki fiat prus bregunjosa de issu, e dd'at pagau cun d-unu sorrisu… Unu sorrisu… cun cudda bella gratzia de piçokedda…
Podit parri pagu, oindì, totu custu, ma a issu, dd'at postu unu inniskitzu ki no iat provau mancu a sex'annus. Mancu a bint'annus, ne a trinta... Sempiri pag'acatu, dd'anti fatu, is piçocas. Sceti una, dd'iat apretziau. Di ora. Una, e lejatzedda puru, ki ora po ora creiat di essiri romantica, ma, in pagus dis, si ndi fut istorrada timendi s'incras, sa famillia, e sa bidda.
Nc'iat sunfriu meda Pinuçu, e mancai cun custu scramentu, est abarrau sempiri sperantzosu de acantzai su ki fut sussedendiddu cun… Luciana. Aici, at scipiu ca dda naranta. Aici, at intendiu de una femina de bixinau: "Est sorri de cussu dotori… Parit ki siat maistr''e scola…"
Po s'incras fiat jai erresolutu: "Candu torrat a passai, circu de mi fai coraju e intrai in prenu"
Ma in fundu in fundu no boliat tenni pressi ca su pagheddeddu ki fiat otenendi fiat jai tropu. Forsis, sena de si nd'acatai, s'anima sua timiat de andai a innantis, po no biri svanessiu custu bisu aici bellu. E infatis, sa dì infatu issu fiat aici cunfundiu e bregunjosu ki no sciiat cumenti ingkitzai. Invecias at abertu su jogu Issa: "Ita bellas custas arrosas!"
"Prego, seghidindi sa ki bolit"
"Ma no, est unu pecau"
"Ma no po vustei. Seghidindi sa prus bella"
"Ma no, est unu pecau"
E prus de cussu no anti scipiu nai: tot'e is dus tropu romanticus.
Ma Pinuçu est abarrau cuntentu su propriu, ca iat fatu un'aturu passixeddu. Certu no abbarrat a-i cussu sa fantasia sua, ca totu su merì, sa noti, e su manjanu infatu no at fatu atru ke si proietai su filmi suu, ki cumintzat andendi a su jardineddu de palas aundi ddui funti froris prus bellus e… matuladas de si ddui adiai. E sighiat, biendisì in centu bessidas impari, in logh''e padenti, in praias assolinadas e assoladas.
E aici, speddiosu, sa dì infatu fiat abetendidda jai de mesu manjanu. E issa puru, est arribada innant'e s'ora, prus diçosa e prena de luxi, ki ajumai a Pinuçu ndi ddu sartat su coru.
"Buongiorno!" Emotzionada, fendisì unu pagu arrubia. "Tutto bene?" E ndi bogat unu liburu de sa bussa.
"Arregalu" At pensau subitu Pinuçu.
"Signor Figus, se mi vuol mettere una dedica…" Dd'aporrit su liburu:
"Alberto Figus. SENTIERI di LUNA", ligit, spantau. "Figus gei mi nanta Figus…"
Su scriidori est unu fradili suu di atesu ki bivit in sa propria 'ia, prus a innantis, in fundu; i est cussu puru in carrotzedda. Sa sinniorica, stranja, segundu cumenti at intendiu: at pigau a s'unu po s'atru.
Imoi, Albertu e Luciana bessint impari in makina. E a pei puru, in sa bidda, cun issa ki, sena de peruna bregunja, ddu spingit sa carrotzedda.
E Pinuçu, circat de si cunsolai: "Perou, ora po ora, sen''e sciri, gei dda praxemu deu. Eh: si a mei puru m'ianta fatu studiai..!"

Porfiriu Cotzas
Via Manna 3 Biddannujada


Insa', Gaietanu, scriiddu in su computadori e mandanceddu a Torpei.
Çau e gratzia
Porfiriu
Biddannujada, su 5 de arjolas 2002

P.S. Caru Gaietanu, ti depu nai sa beridadi: su fatu no est sussediu a Pinuçu; no ndi neris cun nemus, ma est a mei Porfiriu, ki est sussediu.
E po cussu, jai ki nc'at de custas feminas romanticas, ki po essir artista, t'apretzianta e ti ghetanta geniu mancai siasta trotu e mali postu, apu bofiu scriri su contu. Aici mi prèmianta, pigu su 'nghitzu po arrennesci scriidori, e de siguru calancuna piçoca, mancai prus pagu bella de cudda, at ghetai ogu a mei puru.
Ehh poita mi depiant apretziai, is piçiocas? Ca finsas a imoi no apu mai bogau nudda a luxi? It'est, prus abili de mei, Albertu?!
Perou… ita naras, si arrennesçu scriidori in sardu ap'a tenni apretziu cumente scriri in italianu?


P.S. Is "post scriptum" fainti parti de su contu. Custu puru.


Sarbadori Vargiu

Quartucciu