TESORIERE ANTONINO

 

Autore: Antonino TESORIERE figlio di Damiano e di Antonina Foderà

Nato a Castellammare del Golfo il 12.11.1908 - morto a Roma il 27.11.1980

 

VECCHIA MARINA

 

Oggi chi l’arma mia è cchiù scueta

E mi veni la vogghia di gridari

Pensu ch’è megghiu fingimi pueta

E sulu pi tia mettimi a cantari.

 

E mi ci provu pi tia Casteddammari

E pi li fimmini tò, pi li tò sciuri!

Pi li tò rutti, pi li tò Tunnari

Pi li tò pisci e li tò marinari.

 

Chi su in continua lotta cu stu mari

Chi certi voti è tantu ginirusu

E tantavutri ci dà vuccuna amari

Specie se bruttu, scuru e timpistusu.

 

Eppuru tutti ti vulemu beni

Sia che tempu beddu di bunazza

Chi in lontananza si senti li sireni

E si vidi lu scogghiu e la puntazza.

 

Sia chi lu tempu è bruttu e a la marina

La mariggiata superba e malandrina

Rumpi scuggheri, rumpi la banchina

E poi ritorna a la vasca Reggina.

 

Chi tempi beddi quannu a la marina

appena sagghiati li varcuzzi

vinnianu vivi vivi li trigghi a la marina,

li sardi, la nunnata e li mirruzzi.

 

Ora però li tempi sù canciati,

ora la pisca è divintata un mbrogghiu,

ora li pisci sunnu cungilati,

ora un c’è cchiù dda gran trigghia di scogghiu.

 

E un ci su cchiù li rizzi e li pateddi

e mancu lu zu Ciccu c’abbanniava

c’un panaru a lu vrazzu di sicci e purpiteddi.

Vi vogghiu a tantu. No! A tantu, e si pattiava.

 

E dunni su cchiù li piscatura

e dunni su cchiù li vicchiareddi,

chi assettati a lu friddu e la furtura

tissianu sempri rizzi e nassiteddi.

 

E dunni è cchiù Raisi Ciccu Sarcona,

e Raisi Cola e Raisi Giuvanninu,

tutta genti valenti, genti Bona!

Armuzzi bianchi comu un Gersuminu.

 

Eppuru ancora ti po’ capitare

na vecchia varca chi pisca sularina

versu scupeddu o versu lu pirali,

chi ti ricorda la Vecchia Marina.

                         Antonino Tesoriere

 

MATTANZA

 

Hai assistutu mai a nà mattanza,

a sta lotta cruenta mmezzu u mari

chi ppi li tunna è perduta partenza

e ppi li li marinara su dinari?

 

Però è na lotta strazianti ppi cu viri,

lu tunnu lotta picc’avi la vita da sarvari

e lu marinaru picchì è puru vita lu piscari

perciò è firoci, ognunu lotta ppi cuntinuari.

 

Ma chiddu chi a mmia un mi pirsuari

è chi ccà nterra è puru nna mattanza

a dannu di cui è mpignatu a travagghiari.

 

E sulu ppi supremazia, ppi patrunanza

chisti s’avissiru a nchiuriri a li tunnari

e pirdissimu, sulu na massa d’ignuranza.

                 Nino Tesoriere

 

 

 

 

CARRETTU SICILIANU

 

Chi capulavoru d’arti e di mastria

‘nautenticu carrettu sicilianu

cu li culura di la terra mia,

tutti sgargianti e pitturati a manu.

 

‘Mpaiati a certi cavaddi siciliani

cu dri crineri pittinati e lisci

e chini di pennacchi e di cianciani

chi cu lu sulu scrusciu si sturdisci.

 

Era na tradizioni chi anurava

tutta la Sicilia, terra mia,

tantu è veru, c’ogni turista ni parrava.

 

E ora s’accattanu sulu a la putia

o ppi dimustrari comu l’anticu si spustava

o ppi comparsa ncapu la scansia.

                           Antonino Tesoriere

 

 

 

A na picciotta

 

Ogni matina davanti la putia

porta a spassu lu cani na picciotta.

Avi lu pettu ch’è nà latteria

e ogni natica quantu na pagnotta.

 

Idda criri chi ognunu la talia

e ch’è dispostu a pigghiari na cotta.

Allenta lu passu e cu gran mastria

s’annaca tutta comu na navetta.

 

Spissu a la cantunera s’incontra c’un surdatu

ma eu nun sentu chiddu chi ci rici

e poi ritornanu camminannu a latu.

 

Eu li taliu e viu chi l’occhiu ci straluci

e si capisci chi tuttu è cuncurdatu

e pensu chi anchi cù picca s’è filici.

                       Antonino Tesoriere

 

 

A lu cchiù granni atturi Sicilianu

     Angelo Musco

 

Su passati tant’anni, quantu sunnu?

E cù ci pensa cchiù, tempu passatu.

Eramu ‘nt’un teatri, era lu Biunnu

e davano, San Giuvanni decullatu.

 

Lu tiatru era chinu nchinatu

e l’artisti eranu un massu di bravura.

Eu stavu attentu, m’avia ammalluccatu

picchì unu strabbuccava la misura.

 

Era n’artista e mi paria un’astru

fu sicilianu e un dissi mai su toscu

fu allura, ed è rimastu lu cchiù mastru.

 

E quannu lu pensu, lu ciriveddu è nfruscu.

Dicitimi! Cu fù dru granni artista tuttu nostru?

E cu’è cun nni lu nserta, Angelo Muscu!

                     Antonino Tesoriere

 

 

 

 

 

Vicchiaia

 

La vicchiaia giusta, naturali

è chidda chi arriva travagghiannu

c’un cori cuntentu e senza mali

e na cuscenza tranquilla fina nfunnu.

 

Certu! Dipenni di comu si pigghia,

ma quannu unu ha fattu lu propriu duviri

e c’è armonia e cumprinsioni ‘nfamigghia,

mmeci di scunfurtarisi, ci riri.

 

Picchì? E’ un prucessu abbastanza naturali

e un modu sirenu chi ci porta a la morti

anchi si ogni matina affaccia un mali.

 

Chi ci fa megghiu accittari sta sorti

e spissu è sullevu lu iri a ripusari

e ceriri lu passu a li picciotti.

                   Antonino Tesoriere

 

 

 

Lu me iardinu

 

Datu chi Roma ppi mia è na matrigna

e gheu ‘unn’haiu canciatu di struttura

d’un pezzu di terra mi fici na campagna

e m’arrifriscu quannu c’è calura.

 

Ci haiu chiantatu un saccu d’arvuliddi

e ‘nta n’angulu ci fici un pirgulatu

chi divintau risettu di l’aceddi

e cantanu comu Diu ci ha cumannatu.

 

Quannu haiu tempu e sugnu ncavulatu

eu mi ‘nni vaiu ‘nta lu me jardinu

e diventu n’avutru omu, spinsiratu.

 

E mi scordu chi sugnu cittadinu

picchì lassu dda civirtà chi m’à stufatu

e mi sentu ‘n’Orlando paladinu.

                 Nino Tesoriere

 

 

 

A lu me libriceddu

 

Si rici l’arvulu curtu fa bonu fruttu

ma tu si veru nicu e puvureddu,

ccà nun manca na’ cosa, manca tuttu

e lu difettu è lu me ciriveddu.

 

S’avissi ‘nfluitu la bona vuluntà

vinia un libbru di pinna e di menti

c’avissi rittu tanti verità

di rifari lu munnu e tanta genti

 

Ma vui siti brava genti e jeu nun criu

chi faciti di tuttu ppi chiurimi lu beccu,

tantu ppi primu vi lu ricu eu.

 

E nun v’ammucciu quantu sugnu sceccu

ma vi lu giuru, chistu è sangu meu

ed è pura farina di stu saccu.

                      Antonino Tesoriere  

 

home page