poesie alunni
Sicilia,
chianu di furmentu,
d’alivi,
d’aranci e di lumiuna.
Mmensu
lu mari tu pari ‘na signora.
Lu
suli nun ti lassa mai, mancu di mmernu.
Lu
mari chi arrifrisca li tò spiaggi,
fa
contenti li bagnanti servaggi.
Cu
si nni va di ccà
nun
si scorda mai lu to mari e lu to suli.
Sì
povera d’acqua
Ma
ricca di caluri e d’amuri.
1 Dicembre 1889 Ludovico
INGOGLIA
RIGIUNI
SFARDATA
Sicilia
la rigiuni cchiù sfardata chi c’è,
cumannata
di tutti.
Li
Rumani arrivare e distruggeru,
li
Greci cullaburanu cu li siciliani.
La
terra isulata,
affamata,
difisa di nuddu,
distrutta
di tutti.
Rovine,
macerie assulazzate nnì sta rigiuni.
Si
ci fussiru cristiani boni…
Ma
ci sunnu cristiani cumannati e distruggituri
chi
poi addivintirannu assulazzati
comu
nutri Siciliani disgraziati.
1 Dicembre 1990 Gaspare
BOLOGNA
LU
PROBBLEMA DI LA SICILIA
Miseria
e disperazione
e
pi mia un c’è chiù illusioni.
Cririmi
la chiù Sicilia la chiù bedda si, tu
ma
cu la mafia un c’è chiù virtù!
Chi
sentimenti aiu pi, tia
Sicilia
bedda mia.
Cu
la mafia un sinni po’ chiù.
Cririmi
Sicilia bedda; rassegnati tu
picchì
lu Signori un t’aiuta chiù.
La
mafia cu la droga vinciu
e
cu la morte….
la
Sicilia ‘nfunnu si nni iu|
1 Dicembre 1990 Vito
SOTTILE
SICILIA
E’
bedda tutta para la natura,
tantu
ca cu la vidi s’innamura;
è
tuttu focu st’isula d’amuri.
Sicilia
bedda mia, sì la prima di li cchiù beddi.
Ti
vogghiu beni assai, t’aduru tantu
puru
d’invernu e quannu è primavera.
Sta
terra mia pari ‘na pittura,
s’incanta
lu mari
quannu
sta conca d’oru è tutta ciuri.
1 Dicembre 1990 Rosalia
NAVARRA
LA
TRISTE STORIA DI LA ME ISOLA
Sicilianeddu
‘ntà la to isula
picca
verdi avisti.
A
li tempi di Omeru
eri
accussì bedda,
china
d’arvuli e di beni.
Di
li fardi sgurgava l’acqua
chi
paria un iocu di focu,
chi
rinfriscava e dissitava.
Ma
un gnornu arrivare li cartaginesi
chi
lottare cu li greci,
poi
arrivaru li romani e ficiru la festa,
accussì
si rumpiu lu cori di li siciliani
pi
lu furmentu di li romani.
Eri
tutta bedda e ‘ncantata
Sicilia
mia maculata.
Poi
cu Garibaldi la Sicilia si libirau
ma
iddu retti a niatri un dispiaceri
picchì
prumisi e nun mantinni.
Trinachia
bedda
terra
‘ncantata china di ciuri
ma
abbannunata!
1.Dicembre 1990 Angela BERTOLINO