CONGREGAZIONE FIGLIE DI SAN GIUSEPPE DI GENONI

horizontal rule

 

CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM

PISANA

BEATIFICATIONIS et CANONIZATIONIS SERVI DEI

FELICIS PRINETTI

SACERDOTIS PROFESSI CONGREGATIONIS OBLATORUM B. M. V.

FUNDATORIS CONGREGATIONIS SORORUM FILIARUM A S. IOSEPH

(1842-1916)

 ----------

DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS

 

«Initium sapientiae timor Domini» {Eccli 1, 16).

 

Presbyter Felix Prinetti, firmam tenens fidem in verbum Dei, sub lumine timoris et amoris Domini, qui duxit eum per viam sapientiae et sanctitatis, iugiter ambulavit. Etenim ab adulescentia dignitati Baptismi fidelis exstitit et, ad Jesum propius sequendum vocatus, militiam confestim reliquit et arma lucis indutus est (cfr. Rom 13, 72) ad bonum fidei certamen certandum (cfr. 1 Tim 6, 72) et, per testimonium consiliorum evangelicorum et sacerdotale ministerium, Domino Ecclesiaeque serviendum.

 

Servus Dei natus est Iriae, Dioecesis Derthonensis, die 14 mensis Maii anno 1842, ex legitimis coniugibus Venantio Francisco Prinetti et Maria Seraphina Pedevilla, copiosis mercatoribus, qui suos sex filios, e quibus tres sacro presbyteratus ordine sunt insigniti, christianis instituerunt moribus. In ritu baptismi nomina Carolus Felix Paschalis Alfonsus Maria indita sunt illi, qui tamen solo nomine Felix vocabatur.

 

Rudimentis litterarum initiatus, Augustam Taurinorum se contulit ad altiora studia peragenda. Aliquot per annos alumnus internus frequentavit Regium Collegium "Carolus Albertus".

 

Mathematicorum facultatem apud Studiorum Universitatem eiusdem urbis reliquit ut anno 1860 Regiam Academiam Militarem Taurinensem ingrederetur. Summo studio et acerrima disciplina se paravit ad munus praepositi tormentis bellicis (v. d. artiglieria) sustinendum.

 

Anno 1866 ad ducis dignitatem est evectus et contulit ad militiam pro Italiae libertate vindicanda. Utpote miles testimonium dedit fidei suae, omnem timiditatem omittens, opiniones hostiles militarium superans et Ecclesiae praeceptis adhaerens.

 

Cum officinam pulveris nitrati Fossanensi in oppido ministraret, ad perfectiorem vitam aspirare coepit. Itaque, confirmato consilio se Deo consecrandi, omnia deseruit et die 15 mensis Decembris anno 1873 ingressus est Congregationem Oblatorum Beatae Mariae Virginis, quam condiderat Venerabilis Servus Dei Pius Bruno Lanteri (1759-1830). Missionarium esse apud populos non christianos cupiebat. Exacto noviciatu, die 6 mensis Ianuarii anno 1875 religiosam emisit professionem.

 

Niciae die 23 mensis Decembris anno 1876 Christi presbyter constitutus, munus accepit clericos sui Instituti docendi.

 

Deinde in Sardinia tredecim annos transegit apud novum Archiepiscopum Calaritanum, D.num Vincentium Gregorium Berchialla (1825-1892), ipsum quoque Oblatum Beatae Mariae Virginis, qui Felicem uti secretarium et cooperatorem in variis negotiis vitae dioecesanae ad se vocavit. Summa cum deditione et sacrificii spiritu Servus Dei bono communi prospexit, Dei et superiorum voluntatem adimplens.

 

Illis annis gessit Officium Administrationis Archidioecesis; rector fuit et administrator Seminarii; praepositus conficiendo diario cui titulus "II Risveglio", Archiepiscopi socius in pastoralibus visitationibus. Tam ad paranda quam ad celebranda duas Synodos Dioecesanas et duo Concilia Provincialia operam quoque praestitit.

 

Praeterea addebantur opera cotidiani ministerii pastoralis. Ipse Archiepiscopus, scribens ad Rectorem Maiorem Oblatorum Beatae Mariae Virginis, haec asserebat: «Presbyter Prinetti multiplicem exercet laborem: audit scilicet confessiones, animas moderatur, disciplinam provehit, seminarium regit; seminarii, mensae et dioecesis administrationem curat; ad religiosas sorores et ad clericos sermones habet; consilia largitur; plurimas rependit epistulas, et... quam prudenter!, quam humiliter!, quam firmiter! Deo gratias».

 

Maiora inter merita Servi Dei recensere licet fundationem Congregationis Sororum Filiarum a Sancto Joseph, quam instituit ut necessitatibus subveniret Seminarii Calaritani, ubi die 20 mensis De-cembris anno 1888 laborare coeperant primae sorores religiosae sub moderamine viduae Eugeniae Montixi (1845-1930), quae pro authentica spirituali matre se gessit veroque dono Dei nascenti familiae religiosae collato.

 

Sequenti anno fervens Conditor amplum praedium acquisivit in vico vulgo Genoni, intra fines Archidioecesis Arborensis, ibidemque alteram domum religiosam aperuit, quae deinceps primaria domus Instituti effecta est.

 

Post obitum Archiepiscopi D.ni Berchialla, Servus Dei rediit apud Oblatos Beatae Mariae Virginis, pro quibus, reliquo vitae suae tempore, vires libenter insumpsit. Rector praefuit novo Collegio in oppido vulgo Giaveno prope Augustam Taurinorum (1894-1903), ubi quoque munus exercuit magistri noviciorum et formatoris clericorum.

 

Deinde eadem in dicta urbe rector nominatus est Domus et Ecclesiae Sancti Francisci (1903-1906). Extremum vitae tempus in domo Pisana transegit, cuius regimen tenuit usque ad annum 1912.

 

In Capitulo Generali anno 1907 celebrato tertius consiliarius generalis electus est et anno 1912 grave et potissimum munus assumpsit admonitoris novi Rectoris Maioris. Vitam tamen impendit praesertim in apostolatu pastorali.

 

Assiduus exstitit et aestimatus contionator exercitiorum spiri-tualium; confessarius et spiritualis moderator apud complures religiosarum sororum communitates tam intra quam extra urbem; de mandato Archiepiscopi Pisani, Cardinalis Petri Maffi, qui suum confessarium elexit, curam adhibuit de sacerdotibus in difficultate versantibus.

 

Varia excogitans incepta spiritualem populi vitam promovit, animum peculiariter intendens ad iuvenes et ad familias. Quamvis longinquus a Sardinia, solidamento Instituti, quod nuper condiderat, diligenter consuluit.

 

Bis in anno conveniebat cum Sororibus, quibuscum frequens instituebat epistulare commercium, ut ad christianam perfectionem eas duceret. Eas hortari consueverat ad colendam orationem, humilitatem, caritatem fraternam, patientiam in tribulationibus, gaudium Deo famulandi et regulae observantiam.

 

Iisdem suadebat ut Sanctum Joseph patronum haberent vitaeque exemplum. «Exopto — scribebat anno 1911 — ut memoria teneatis Sanctum Joseph esse veluti exemplum vestrum ad Jesu et Mariae serviendum, quibus servitium praestitit in silentio, in oratione, in labore... Sanctus Joseph tacet et abditus vitam degit omnibusque ignarus in taberna. Erat autem cum Jesu et Maria. Et per constantem orationem vitam communionis cum Deo nutriebat... et operabatur ut nos doceret de otio vitando».

 

Quidquid alios docebat Servus Dei ferventer ac constanter ad rem deducebat. Vivaci praeditus ingenio, firma voluntate nec non aperta officii conscientia, constans ostendebatur in propositis, tenax in inceptis, fortis in difficultatibus, patiens in tribulationibus, severus in seipsum, Dei gratia semper confidens.

 

Ita, cotidianam degens vitam, opere implevit ea quae Paulus discipulum Timotheum docebat: «Tu ergo, fili mi, confortare in gratia, quae est in Christo Jesu... Collabora sicut bonus miles Christi Jesu. Nemo militans implicat se saeculi negotiis, ut ei placeat, qui eum elegit; si autem certat quis agone, non coronatur nisi legitime certaverit" (2 Tim 2, 1. 3-5).

 

Etenim Servus Dei secundum Evangelii placita certavit, id est, secundum normas veritatis et caritatis, quae tamquam columnae sustinuerunt eius aedificium spirituale et arma eius indefatigabilis apostolatus.

 

Vixit, locutus et operatus est sub lumine fidei, de qua sive laicus sive presbyter testimonium alacriter perhibuit. Mente et corde fidelem se praebuit erga divinam revelationem Ecclesiaeque magisterium.

 

Panem verbi Dei largiter et efficaciter dispersit populo, clero, sacrorum alumnis, religiosis sororibus. Liturgiam praediligens, sacra mysteria profunda pietate celebrabat et Sanctissimam Eucharistiam diutuma prosequebatur adoratione. Oratio exstitit spiratio eius animae.

 

Singularem coluit devotionem erga Passionem et Mortem Domini, erga Beatissimam Virginem Mariam et Sanctum Joseph.

 

In caritate ambulavit Christum vestigiis persequens, qui «tradidit seipsum pro nobis oblationem et hostiam Deo in odorem suavitatis» (Eph 5, 2). In toto corde, in tota anima, in tota mente Dominum dilexit (cfr. Mt 22, 37) et proximum sicut ipse Christus nos docuit (cfr. Io 13, 34).

 

Ut Deo placeret, quaesivit cum Illo coniungi, voluntatem eius adimplevit, incessanter operatus est pro eius gloria, fidelem se ostendit erga vocationem et sacerdotalem missionem, nec non erga suam religiosam consecrationem.

 

In scriptis asserebat tres esse gradus amoris Dei: «De Eo meditari, pro Eo operari, pro Eo pati. Tertius gradus alios duos continet, et hic solus sufficit ad imaginem Jesu Christi plene suscipiendam».

 

Addebat insuper: «Conformatio ad voluntatem Dei, praesertim in tribulationibus et adversitatibus, genuinum est testimonium amoris Dei».

 

Perquam sollicitum se ostendit de animamm salute et, ut per vias Domini eas duceret, plurima oppetivit sacrificia et labores. Materiale et spirituale bonum promovit sacerdotum, sacrorum alumnorum, sodalium Oblatorum Beatae Mariae Virginis, Filiarum a Sancto Joseph et omnium qui largitatem eius quaerebant vel sacerdotale ministerium.

 

Prospexit pauperibus, operariis, infirmis, amicis et inimicis. Firmiter tuebatur veritatem et iustitiam, attamen omnibus in adiunctis benignitatem praeoptabat et misericordiam.

 

Tribulationes, quibus in vitae decursu afficiebatur, spiritualem pacem exstinguere non potuerunt nec studium eius Deo et proximo serviendi deminuere. Fortitudinem suam et spem in Domino posuit. Abhorrens a mundi illecebris, caelestia bona appetivit et sapienter elegit instrumenta quae magis idonea ad propriam ceterorumque sanctificationem videbantur.

 

 Excoluit temperantiam, mortificationem, spiritum sacrificii, prudentiam in loquendo et in agendo, sinceritatem, dominium suiipsius, iustitiam erga Deum et proximum.

 

Exemplum imitatus est Christi pauperis, casti, oboedientis. Humilitatis aromate verba et opera perfudit.

 

Ad extremum usque vitae Servus Dei progressus est in sanctitate. Pisana in urbe, die 5 mensis Maii anno 1916 quasi ex improviso animam suam Domino exhalavit.

 

Fama sanctitatis, qua vivens Dei Servus exornabatur, annorum decursu confirmata est maxime apud sodales Oblatos Beatae Mariae Virginis et Sorores Filias a Sancto Joseph.

 

Causa beatificationis et canonizationis inchoata est ab Archiepiscopo Pisano, qui, de Apostolicae Sedis licentia, Processum Cognitionalem annis 1982-1984 instruxit, cui additus est Processus Rogatorialis Archidioecesis Arborensis.

 

Congregatio de Causis Sanctorum die 16 mensis Ianuarii anno 1987 iuridicam harum Inquisitionum canonicarum validitatem comprobavit.

 

Consultores Historici die 6 mensis Februarii anni praecedentis in Sessionem iam convenerant.

 

Expletis omnibus tabularii inquisitionibus et Positione ad finem perducta, disceptatum est, ad normam iuris, num Servus Dei virtutes heroicum in modum exercuerit.

 

Die 30 mensis Septembris anno 2003 actus est, felici cum exitu, Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum.

 

Patres Cardinales et Episcopi, in Sessione Ordinaria congregati die 20 mensis Ianuarii currentis anni 2004, audita Relatione Ponentis Causae, Exc.mi D.ni Ottorini Petri Alberti, Archiepiscopi emeriti Calaritani, edixenmt presbyterum Felicem Prinetti in excolendis virtutibus theologalibus, cardinalibus eisque adnexis heroicum attigisse fastigium.

 

Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.

 

Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis ceterisque de more convocandis eisque astantibus, Beatissimus Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu eroico, Servi Dei Felicis Prinetti, Sacerdotis professi Congregationis Oblatorum Beatae Mariae Virginis, Fundatoris Congregationis Sororum Filiarum a Sancto Joseph, in casu et ad effectum de quo agitur.

 

Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.

 

 

Datum Romae, die 19 mensis Aprilis A. D. 2004.

 

 

 

horizontal rule

CASA GENERALIZIA

 Via Carmine, 34 - 09170 Oristano

TEL.: 0783 78357 -  0783 72763 - FAX: 0783 303091

Email: segreteriagiuseppina@tiscali.it