En vècio capitel de quei desmentegai

che gh’era su na strada resta fora de mam

el gheva i muri roti e tuti screpolai

e ‘l so quertèl de prea ormai en de ‘n rotam.

Roti i muri e tut spacà su ‘l quèrt

el steva en pè ormai per tradiziom,

dentro en la so nicia col cancelòt davèrt

en Sant tut rovinà el feva compassiom.

Nessum meteva ‘n lum o fiori zo ‘nte ‘l vaso

come i gh’era ‘n temp pozai con devoziom,

adèss gh’è calzinazi e ‘n candolòt piem raso

de aqua vegnua zo co l’ultimo sguazzom.

El Sant rafigurà ‘l pareva li a partir

col so bastom en mam e ‘l cagn davanti al pè,

pareva el voless nar, se pol asquasi dir,

en posti bem diversi e no tornar pu ‘ndrè.

El deva l’impressiom, e no sarìa po' stram,

che ‘l ness da altra zent che gà bisògn de lù,

e no narà via tant, magari qualche am

che su quel vècio mur no se ‘l vederà pu.