ANNINNIA,
PIPPIA
Nia,
anninnia pippia,
dormi,
pippia, cun mamma,
t’app’a
lisài sa manu,
sa
trempixedda bianca;
s’ant
a fuiri is lagrimas
no
as a prangi mai;
nd
eus a sciusciai su mundu,
d’eus
a torrai a fai.
Nia,
anninnia, pippia,
dormi,
pippia cun mamma.
ANNINNIA,
PIPPIA MIA
(Franca
Cornalias)
Nia,
anninnia, pipia,
su
frori bellu de mamma,
nia
e fai sa nanna,
chi
nascia ses una notti,
una
notti bella de amori
chi
m’intendemu sa sposa
prusu
stimàda ‘e su mundu.
Nia,
anninnia, arriposa,
chi
mamma deppi’ sciaquai
su
bistireddu arrosa:
tottus
ti deppint castiai!
Nia,
anninnia, arriposa.
CANTU
DE AMORI
(Franca
Cornalias)
S’arruga limpia limpia
è
alluxentàda a cera;
sa
genti è tottu bella.
Su
mundu è innoi po nosu
tottu
sa vida intera.
Sa
manu tua a sa mia
chistiònada
sincera.
Cantant
is manus nostras
unu
cantu de amori
e
intendeus in su coru
chi
nosu si stimaus.
E
impari sempri andaus
cuntentus,
incantaus.
‘ta
bellu a si pasiai
pighendisì
sa manu
lebia,
bella, gentili;
su
coru innamorau si faid impilurziri.
Camminendi
cittius
das
intendeus contai:
in
su mentri chi andaus
sighint
is manus nostras,
impari,
a chistionai.
FRIUS,
POBORESA E AMORI
(Franca
C ornalias)
In
cuss’apposenteddu
ghiacciau
che grutt’e monti
tengu
casi bregungia;
seu
a pelliccia callenti,
stivalis
imbottius
e
dogna ben’’e Deus.
Du
castiu a bucc’oberta,
ndi
seu sempri incantàda :
sa
poboresa sua è stetia scioberàda.
Duas
cadiras, su lettu,
un
armadieddu strintu,
quattru
soddus in tottu.
E
nai chi poriad essi’
tottu
beni acculiau
in
logu de signori
cun
su termosifoni, Perpetua e serbidori.
Est
un’ anima bella,
esti
veru cristianu,
mancai
chi provi’spassiu
po
dogna fueddu malu.
Po
mei est un amigu
chi
no tenid uguali,
du
stimu che unu fradi,
si
cumprendeus a pari.
Issu
puru, deu creu, mi deppidi stimai
già
chi no ha nau mai:
“Bessiminci
de mesu,
sperdis
troppu dinai ».
IS
UMBRAS
(Franca Cornalias)
Prima
chi arribi’ s’ora
de
callentai sa cena,
in
sa domu chieta
funti
torrendi is umbras,
lebias
e sempri mudas.
Connoscinti
su logu:
intrndi
un po una
s’allonghianta
striscendi.
Ti
fainti cumpangia
candu
ses sola in domu
cun
cuss’affinu ‘e coru
prenu
‘ malinconia.
IT
‘EUS A FAI A PRANDI? (Franca
Cornalias)
“It’
eus a fai a prandi?
Ahi,
‘t’ arrori, sa spesa,
‘ta
segament’ ‘e conca!
E’
cosa ‘e dogna dì;
is
cosas de comprai
no
porrint ammancai”.
In
sa buttega prena
suspirant
is signoras:
domu,
maridu, fillus,
(‘ta
pensamentu is fillus!)
E
sempri unu arrosariu
senz’
‘e mancu misterius
e
poi de tanti in tanti,
comenti
gloriapatri,
bessid
unu suspiru:
“It’
eus a fai a prandi?”.
Dognuna
è propriu aicci:
po
c’ingurti is doloris
chi
mazzia’ a dogna momentu,
pensa
‘sempri a s’incrasi,
ndi
boga’ unu pensamentu
chi
pozza’ cunfortai,
incumenzendi
sempri
de
sa cos’ ‘e pappai.
LOURDES:
SA PROCESSIONI DE SU SACRAMENTU
(Franca
Cornalias)
Dogna
folla deis mattas
pari’
aguantendi sulidu,
candu
in sa prazza manna
scùrrint
che acqua ‘e arriu
carìras
e barellas.
Fraris
nostrus stimaus,
poberus,
troppu maladius!
Bosatrus
seisi Gesusu,
seisi
su Sacramentu!
Nosu
s’inginugausu,
mudus,
comenti is follas
e
dopu chi passais,
castiendi
torra a susu
torraus
a respirai,
“Ohi!
Signori Gesusu”.
SODDISFAZIONI
(Franca
Cornalias)
Stringendi
su librettu,
is
ogusu luxentis po unu giudiziu bellu
donau
deis professoris,
mi
faid una collega : “ ahi,
’ta bellu, du bisi,
su
trinta cun sa lodi, a facci ‘e tott’’is atras,
bincid
in custa vida dogna soddisfazioni!”.
Lestra
di fazzu deu: “ita chi provas omini
candu
ti stima’ meda,
provas
a fastiggiai
e
imparas a basiai!”.
M’ha
ghettau una castiàda,
seu
stetia fulminada.
SU
CARAGANZU
(Franca Cornalias)
Si
passendi in s’arruga
is
ogus binti scetti
ventaneddas
frorias,
genti
tottu prexiàda
e
roba beni sciacquàda,
funti
prontus a curri
ancora
prisu a susu,
finzas
a su spuntoni
aundi
unu caraganzu,
bivi’
in sa cannonàda,
accant’
a una campana.
Candu
is ogus insighint
tanti
cosas fuliàdas
e
genti turmentàda,
oli’
nai chi sa spezia
è
meda scuncordàda
e
spingid a castiai
a
basciu, sempri de prusu.
No
c’eus donau mai,
ma
forzisi sa vida
esti
propriu una gherra,
tra
una forza chi spingidi
a
castiai sempri in terra
e
una forza più debili
(però
meda prus bella!)
chi
spingid a dognunu
a
castiai sempri a susu,
in
artu, sempri de prusu
aundi
unu caraganzu
bivi’
in sa cannonàda
accant’
a una campana.
SU
MUNDU A FUNDU IN SUSU
(Franca
Cornalias)
S’arroba
beni sparta de sa bixina nostra
toccàda
de su bentu
pari’
genti contenta.
Su
testu de s’affabica
ch’est
unu bott’e liauna
è
a folla manna manna.
E
s’apposent’’e lettu
pitticheddu
e iscuriosu
è
asulu che su mari.
Nottesta
it’è suzzediu,
dogna
cosa è cambiada!
App’intendiu
una boxi:
« No,
castia, no est aicci;
ses
tui a fundu in susu:
tui
ses innamoràda ».
SU
PASSARISSU
(Franca
Cornalias)
Aintru
de dogniunu c’est unu passarissu,
è
strintu e pitticheddu ma beni illuminau,
e
in d-un arreconeddu, apposentau e seziu,
c’è
su meri de domu,prexau o turmentau.
In
sa tappisseria de custu passarissu
c’è
mamma, babbu, jajus, fradilis cun amigus,
s’arregord’’e
un azzicchidu, sa maistr’’e s’asilu.
In
mesu c’è passillu de genti nendi e fendi.
Dognunu
impara’in pressi
chi
sa gent’’e domu sua,
si
puru ad a isparessiri,
ci
torrad a bessiri in sa tappisseria.
A
fundu a fundu meda c’est unu portoneddu,
custu
no è illuminau,anzis è meda nieddu.
E
c’esti scetti una sorti:
s’ad
a serrai po tottus in s’ora de sa morti.
Ad
essi’ sa filera de cuscus passarissus
beni
strintus a pari
a
fai cussu misteru
chi
nanta eternidadi?
TENGU
FILLU DOTTORI
(Franca
Cornalias)
Tengu fillu dottori
e
seu cuntenta e fiera
chi
curi’ cun amori
pippius
maladius meda.
Tant’annus
è partiu,
tenemu
pensamentu
chi
fia’ troppu pippiu
po
ponni appartamentu.
Bàntada
tottu sa genti
sa
cuscienzia sua bona,
issu
ponid a menti,
cun
tottus arrexònada.
Candu
torrad a domu
fai’
carraxu ‘e no nai,
ma
bali’ prus de s’oru
sa
maner’’e freddai.
Immoi
m’ha nau ch’è isposu
e
sa picciocca è un amori;
d’arrespundu:”Diciosu,
poniddi
una corona
chi
si sesi stimau
attendiu
e acculiau
puru
su coru miu ad essir’asseliau.”
Tottu
custu g’è bellu
ma
è attesu de Casteddu,
cun
mei no bivi’ mai,
m’aguantu
in su ciorbeddu is cosas de di nai.
Tottu
custu g’è bellu ma no est in Casteddu,
canzàda
seu ‘e stimai,
m’ammanca’
su freddai.
UNA
COSA DIFFIZILI
(Franca Cornalias)
Sa
femina (curiosu!)
non
est uguali a s’omini.
Mancai
sia’ innamoràda
non
s’ intendi ‘su speddiu
e
su grandu affoghingiu
de
si biri spollàda.
Prima,
a issa, di praxidi a castiai,
sorriri
chistionai,
si
olid imprassàda
e
olid imprassai:
propriu
de tottu custu
issa
pori cumprendi
si
s’omini è gentili
o
si è cosa de perdi.
A
bortas custu giogu
no
bessi’ tanti beni:
si
issu è prepotenti
issa
si deppi’ difendi.
E’
custu su momentu
chi
si fuidi s’incantu
e
sa cos’ ‘e su mundu
chi
è sa prus naturali
bessi’
sa prus diffizili.
Duncas
è traballosu
a
ci furriai a gosu
s’amori
fattu impari.
|
ascolta la poesia recitata
|