Franca Cornalias

ANNINNIA, PIPPIA (anche file audio recitato)
CANTU DE AMORI  
FRIUS, POBORESA E AMORI  
IS UMBRAS 
IT ‘EUS A FAI A PRANDI? 
LOURDES: SA PROCESSIONI DE SU  SACRAMENTU
SODDISFAZIONI
SU CARAGANZU 
SU MUNDU A FUNDU IN SUSU  
SU PASSARISSU 
TENGU FILLU DOTTORI  
UNA COSA DIFFIZILI

ANNINNIA, PIPPIA 

Nia, anninnia pippia,

dormi, pippia, cun mamma,

t’app’a lisài sa manu,

sa trempixedda bianca;

s’ant a fuiri is lagrimas

no as a prangi mai;

nd eus a sciusciai su mundu,

d’eus a torrai a fai.

 

Nia, anninnia, pippia,

dormi, pippia cun mamma.

 

ANNINNIA, PIPPIA MIA  (Franca Cornalias)

 

Nia, anninnia, pipia,

su frori bellu de mamma,

nia e fai sa nanna,

chi nascia ses una notti,

una notti bella de amori

chi m’intendemu sa sposa

prusu stimàda ‘e su mundu.

 

Nia, anninnia, arriposa,

chi mamma deppi’ sciaquai

su bistireddu arrosa:

tottus ti deppint castiai!

 

Nia, anninnia, arriposa.

 

CANTU DE AMORI   (Franca  Cornalias)

 

S’arruga limpia limpia

è alluxentàda a cera;

sa genti è tottu bella.

Su mundu è innoi po nosu

tottu sa vida intera.

Sa manu tua a sa mia

chistiònada sincera.

Cantant is manus nostras

unu cantu de amori

e intendeus in su coru

chi nosu si stimaus.

E impari sempri andaus

cuntentus, incantaus.

‘ta bellu a si pasiai

pighendisì sa manu

lebia, bella, gentili;

su coru innamorau si faid impilurziri.

 

Camminendi cittius

das intendeus contai:

in su mentri chi andaus

sighint is manus nostras,

impari, a chistionai.

 

FRIUS, POBORESA E AMORI   (Franca C ornalias)

 

In cuss’apposenteddu

ghiacciau che grutt’e monti

tengu casi bregungia;

seu a pelliccia callenti,

stivalis imbottius

e dogna ben’’e Deus.

 

Du castiu a bucc’oberta,

ndi seu sempri incantàda :

sa poboresa sua è stetia scioberàda.

Duas cadiras, su lettu,

un armadieddu strintu,

quattru soddus in tottu.

E nai chi poriad essi’

tottu beni acculiau

in logu de signori

cun su termosifoni, Perpetua e serbidori.

 

Est un’ anima bella,

esti veru cristianu,

mancai chi provi’spassiu

po dogna fueddu malu.

 

Po mei est un amigu

chi no tenid uguali,

du stimu che unu fradi,

si cumprendeus a pari.

Issu puru, deu creu, mi deppidi stimai

già chi no ha nau mai:

“Bessiminci de mesu,

sperdis troppu dinai ».

 

IS UMBRAS  (Franca Cornalias)

 

Prima chi arribi’ s’ora

de callentai sa cena,

in sa domu chieta

funti torrendi is umbras,

lebias e sempri mudas.

 

Connoscinti su logu:

intrndi un po una

s’allonghianta striscendi.

 

Ti fainti cumpangia

candu ses sola in domu

cun cuss’affinu ‘e coru

prenu ‘ malinconia.

 

IT ‘EUS A FAI A PRANDI?  (Franca Cornalias)

 

“It’ eus a fai a prandi?

Ahi, ‘t’ arrori, sa spesa,

‘ta segament’ ‘e conca!

E’ cosa ‘e dogna dì;

is cosas de comprai

no porrint ammancai”.

 

In sa buttega prena

suspirant is signoras:

domu, maridu, fillus,

(‘ta pensamentu is fillus!)

E sempri unu arrosariu

senz’ ‘e mancu misterius

e poi de tanti in tanti,

comenti gloriapatri,

bessid unu suspiru:

“It’ eus a fai a prandi?”.

 

Dognuna è propriu aicci:

po c’ingurti is doloris

chi mazzia’ a dogna momentu,

pensa ‘sempri a s’incrasi,

ndi boga’ unu pensamentu

chi pozza’ cunfortai,

incumenzendi sempri

de sa cos’ ‘e pappai.

 

LOURDES: SA PROCESSIONI DE SU  SACRAMENTU

(Franca Cornalias)

 

Dogna folla deis mattas

pari’ aguantendi sulidu,

candu in sa prazza manna

scùrrint che acqua ‘e arriu

carìras e barellas.

 

Fraris nostrus stimaus,

poberus, troppu maladius!

Bosatrus seisi Gesusu,

seisi su Sacramentu!

Nosu s’inginugausu,

mudus, comenti is follas

e dopu chi passais,

castiendi torra a susu

torraus a respirai,

“Ohi! Signori Gesusu”.

 

SODDISFAZIONI   (Franca Cornalias)

 

Stringendi su librettu,

is ogusu luxentis po unu giudiziu bellu

donau deis professoris,

mi faid una collega :  “ ahi, ’ta bellu, du bisi,

su trinta cun sa lodi, a facci ‘e tott’’is atras,

bincid in custa vida dogna soddisfazioni!”.

 

Lestra di fazzu deu: “ita chi provas omini

candu ti stima’ meda,

provas a fastiggiai

e imparas a basiai!”.

 

M’ha ghettau una castiàda,

seu stetia fulminada.

 

SU CARAGANZU  (Franca Cornalias)

 

Si passendi in s’arruga

is ogus binti scetti

ventaneddas frorias,

genti tottu prexiàda

e roba beni sciacquàda,

funti prontus a curri

ancora prisu a susu,

finzas a su spuntoni

aundi unu caraganzu,

bivi’ in sa cannonàda,

accant’ a una campana.

Candu is ogus insighint

tanti cosas fuliàdas

e genti turmentàda,

oli’ nai chi sa spezia

è meda scuncordàda

e spingid a castiai

a basciu, sempri de prusu.

 

No c’eus donau mai,

ma forzisi sa vida

esti propriu una gherra,

tra una forza chi spingidi

a castiai sempri in terra

e una forza più debili

(però meda prus bella!)

chi spingid a dognunu

a castiai sempri a susu,

in artu, sempri de prusu

aundi unu caraganzu

bivi’ in sa cannonàda

accant’ a una campana.

 

SU MUNDU A FUNDU IN SUSU   (Franca Cornalias)

 

S’arroba beni sparta de sa bixina nostra

toccàda de su bentu

pari’ genti contenta.

Su testu de s’affabica

ch’est unu bott’e liauna

è a folla manna manna.

E s’apposent’’e lettu

pitticheddu e iscuriosu

è asulu che su mari.

 

Nottesta it’è suzzediu,

dogna cosa è cambiada!

 

App’intendiu una boxi:

« No, castia, no est aicci;

ses tui a fundu in susu:

tui ses innamoràda ».

 

SU PASSARISSU  (Franca Cornalias)

 

Aintru de dogniunu c’est unu passarissu,

è strintu e pitticheddu ma beni illuminau,

e in d-un arreconeddu, apposentau e seziu,

c’è su meri de domu,prexau o turmentau.

 

In sa tappisseria de custu passarissu

c’è mamma, babbu, jajus, fradilis cun amigus,

s’arregord’’e un azzicchidu, sa maistr’’e s’asilu.

In mesu c’è passillu de genti nendi e fendi.

Dognunu impara’in pressi

chi sa gent’’e domu sua,

si puru ad a isparessiri,

ci torrad a bessiri in sa tappisseria.

 

A fundu a fundu meda c’est unu portoneddu,

custu no è illuminau,anzis è meda nieddu.

E c’esti scetti una sorti:

s’ad a serrai po tottus in s’ora de sa morti.

 

Ad essi’ sa filera de cuscus passarissus

beni strintus a pari

a fai cussu misteru

chi nanta eternidadi?

 

TENGU FILLU DOTTORI  (Franca Cornalias)

 

Tengu fillu dottori

e seu cuntenta e fiera

chi curi’ cun amori

pippius maladius meda.

 

Tant’annus è partiu,

tenemu pensamentu

chi fia’ troppu pippiu

po ponni appartamentu.

 

Bàntada tottu sa genti

sa cuscienzia sua bona,

issu ponid a menti,

cun tottus arrexònada.

 

Candu torrad a domu

fai’ carraxu ‘e no nai,

ma bali’ prus de s’oru

sa maner’’e freddai.

 

Immoi m’ha nau ch’è isposu

e sa picciocca è un amori;

d’arrespundu:”Diciosu,

poniddi una corona

chi si sesi stimau

attendiu e acculiau

puru su coru miu ad essir’asseliau.”

 

Tottu custu g’è bellu

ma è attesu de Casteddu,

cun mei no bivi’ mai,

m’aguantu in su ciorbeddu is cosas de di nai.

Tottu custu g’è bellu ma no est in Casteddu,

canzàda seu ‘e stimai,

m’ammanca’ su freddai.

 

UNA COSA DIFFIZILI (Franca Cornalias)

 

Sa femina (curiosu!)

non est uguali a s’omini.

Mancai sia’ innamoràda

non s’ intendi ‘su speddiu

e su grandu affoghingiu

de si biri spollàda.

Prima, a issa, di praxidi a castiai,

sorriri chistionai,

si olid imprassàda 

e olid imprassai:

propriu de tottu custu

issa pori cumprendi

si s’omini è gentili

o si è cosa de perdi.

A bortas custu giogu

no bessi’ tanti beni:

si issu è prepotenti

issa si deppi’ difendi.

 

E’ custu su momentu

chi si fuidi s’incantu

e sa cos’ ‘e su mundu

chi è sa prus naturali

bessi’ sa prus diffizili.

Duncas è traballosu

a ci furriai a gosu

s’amori fattu impari.

 


ascolta la poesia recitata


Sardegna Sposi® è una iniziativa di Sardinia Network Srl - Tutti i diritti riservati