Domo |
|
Nota introduttiva:
Desiderio struggente di ritorno, voglia di fuggire, come una colomba
leggera, da una realtà falsa, non amata, di "rose
ubriache" per ritrovare le radici, il respiro puro del paese
e dell'infanzia, l'acqua del pozzo dove si specchia ballando la
luna con i suoi inganni eterni. La poesia è ricamata di
motivi umani profondi, voce di un'anima libera.
ROSAS IMBREAGAS
Rejas de nues
cascan
in s'aera abbidrada de gennarzu.Su frittu iscurrizat
in mudines de falche:
sas paraulas sun imbojadas,
e frueddas noellas
pius non mi rebuddin
in sos rizolos suttos de su coro.Astriada
in sos jerros de s'anima,
dia cherrer torrare
a s'alenu 'e su 'iddizzolu,
a sas domittas de griju,
a bier s'abba 'e su puttu
ue est ballende sa luna tramposa.In custu cuzone anzenu
brottan solu rosas imbreagas
in iscàndulas de pedra niedda.Che columba liera dia cherrer fuire
da-e sa runda 'e custa cobertura.Mai mendada.