La poesia è lu specchiu sociali
 
La poesia è strumentu
‘un è sulu sentimientu.
Èni n’arma ca unu avi
pi riflettiri li casi,
denunciari tinturìi
ca si hannu ‘n societàni:
nun si può sulu parlàri
di li cosi positivi,
anzi lu discursu èni
chiddu ca ‘un s’av’ a diri.
A li voti ‘un’ apprezzata,
la poesia negativa
veni subitu abbruçiata
senza essiri riletta.
Ma puttroppu è la vita,
èni idda ca cumanna!
E perciò ‘un s’anna affenniri
si li cosi sù cuntàti;
si sù belli o sunnu tinti
li poeti ‘un sannu nenti.
Picchì sunnu chiddi fatti
ca si piglianu pi spuntu
pi cuntàri li vicendi
ca ti formanu poesii.
Poesia e dialetto