©Vita Nostra
2000, anno 40, n. 45, domenica 17 dicembre 2000, p. 6
Nel
numero del 17 dicembre 2000 vengono pubblicati:
- il tutto incorniciato dallillustrazione della pala daltare di Santa
Maria dAvià
26
Tandus, in su de ses mesis su missu Crabieli fut istètiu mandau de Deus a una
citai de sa Galilea, chi ddi narànt Nazaret, 27 a una picioca chi fiat isposa
cun dunu chi ddi narànt Giusepi de sa domu de David, e a sa picioca ddi narànt
Maria. 28 E intrau anca fut issa at nau: «Saludi, prena de gràtzia, su Sennori
est cun tegus».
29
Issa tandus po cussu fueddu si ndi fut totu assicada e megàt de arrexonai ita
iat a èssiri custu saludu. 30 E su missu ddat nau: «Non timast, Maria, ca
as agatau gràtzia ananti de Deus. E mira ca as a concepiri in is intrànnias e
as a tènniri unu fillu e a nòmini ddas a ponni Gesùs. 32 Issu at èssiri
mannu e ddant a narri fillu
de su Totu Artu, e su Sennori Deus
ddat a donai sa trona de David babu suu 33 e at arrenniai a pitzus de sa domu
de Giacobi po sèmpiri e de sarrènniu suu no ddu at ari acabu.
34 Tandus Maria at nau a su missu: «Comenti at èssiri custa cosa? Ca deu, òmini
no ndi connosciu». 35 E su missu
at arrespustu e ddat nau: «Spìritu santu at abasciai fintzas a tui
e potentzia de Su Totu Artu tat a umbrai. Po cussu fintzas e a su chi at a nàsciri ddant a narri santu, fillu
de Deus. 36 E mira ca Elisabeta, sa parenti tua, fintzas e issa at concepiu unu
fillu a is becesas suas e custu po issa est su de ses mesis, e narànt ca fut
lunàriga. Ca no sagatat fueddu perunu impossibili po Deus. 38 Tandus Maria at nau: «Mira, sa tzeraca de su
Sennori. Mi sussedat cunfromas a su fueddu tuu. E su missu si ndi fut andau de
issa.
39 Apustis Maria, in cussas dis, si ndest pesada e at mòviu de pressi faci a
is montis a una citai de Giuda. 40 E est intrada a domu de Zacaria e at saludau
a Elisabeta. 41 E est sussèdiu ca comenti Elisabeta at intèndiu su saludu de
Maria, su pipiu si ddest saddìu in brenti, e Elisabeta ndi
fut istètia prena de Spiritu santu 42 e at pesau una boxi e a boxi manna at
nau: «Benedita tui intru de is feminas e beneditu su frutu de is intrànnias
tuas! 43 E de innui mi tocat custu, chi sa mama de su Sennori miu bengiat a domu
mia? 44 Mira ca, comenti sa boxi de su saludu tuu est lòmpiu a is
origas mias, sest saddìu in prexu su pipiu in brenti mia (prossima volta
mettere il termine del canto sardo, come sopra: is intrannas mias). 45 E diciosa
tui chi as crètiu ca su Sennori at a cumpriri is promissas chi tat fatu.
«Cantat
sànima mia sa mannesa de su Sennori
47 e sest alligrau su spìritu miu po Deus, srabadori miu,
48 ca at castiau a sa minoresa de sa tzeraca sua;
de imoi innantis sa genti totu canta mat a fai diciosa,
49 ca cosas mannas mat fatu su Totu Poderosu:
e santu su nòmini suu
50 e sa piedadi sua in donnia areu e tempus
po is chi ddu srebint.
51 At fatu frotza cun su bratzu suu,
at isperdiu mannosus in menti e coru insoru.
52 Ndat sciusciau potentis de trona
e ndat pesau minoris.
53 a chi patit famini ddat totu prenu de benis
a chi sarricat nci ddat bogau chentza nudda.
54 At pigau a sa manu a Israeli fillu suu,
po sarregodai de sa piedadi sua,
55 comenti iat promittiu a is mannus nostus,
po Abramu e su sémini suu, po sèmpiri».
e apustis ncest torrada a domu sua.