1) Lc 15,1-32 Arratza de genti de fai festa!

1 Tandus fiant acostendi anca fut issu totus is datzieris e is pecadoris po dd’ascurtai.
2 E is fariseus e is òminis de lei murrungiànt, narendi: «Custu arrìcit pecadoris e papat cun issus».
3 E issu si fut postu a ddis nai custu contu:
 

4 «Chini est de bosatrus, tenendi centu brebeis e chi ndi perdit una, non lassat cussas norantanoi in su desertu e ponit infatu a sa chi s’est pèrdia, fintzas a candu dd’at agatada?
5 E candu dd’agatat, si dda ponit in coddus totu prexau,
6 e candu est lòmpiu a domu, cumbidat is amigus e is bixinus e ddis narat: «Alligraisì cun mimi ca apu agatau sa brebei mia, cussa chi ia pèrdiu».
7 Deu si naru ca aici e totu ddu’at ari prexu in su celu po unu pecadori chi furriat de pentzamentu, prus che po norantanoi giustus chi non tenint abisongiu de furriai de pentzamentu.
 

8 O chi no’, cali fèmina chi tenendi dexi soddus de prata, chi essat pèrdiu unu soddu, non alluit sa làntia e mundat sa domu e cicat cun còidu fintzas a candu no dd’agatat?
9 E candu dd’at agatada cumbidat is amigas e is bixinas, narendiddis: Alligraisì cun mimi, ca apu agatau su soddu de prata chi ia pèrdiu.
10 Aici e totu, deu si naru, ddu at prexu ananti de is missus de Deus po unu pecadori chi furriat de pentzamentu.

11 E at sighiu a nai: «Un’òmini teniat duus fillus.
12 Su prus giòvunu de issus dd’at nau a su babbu: Babbu, donamì sa parti de sa sienda chi mi tocat. E issu ddis at pratziu is benis.
13 Non medas dis infatu su fillu prus giovunu si nd’at pinnigau totu e est partìu a unu logu aillargu e innì at isperditziau su beni cosa sua faendi una vida sbeliada.
14 E candu at spèndiu totu, est sussèdia una carestia manna, in cussus logus, e issu at cumentzau a èssiri a sa strinta.
15 Aici est andau e s’est acordau cun d’unu chi biviat in cussu logu, e cuddu nci dd’at mandau a is terras suas a pàsciri procus.
16 Fut lòmpiu a disigiai de si pràndiri de sa carruba chi si papànt is procus, ma nemus ndi ddi donàt.
 

17 Tandus fut torrau in sei e naràt: «Cantus gerronaderis de babbu miu tenint pani de srobbu e deu innoi seu morendi de fàmini.
18 Mi nd’apu a pesai po andai anca de babbu miu a ddi nai: Babbu, apu pecau contras a su celu e in faci tua.
19 Non minesciu prus de mi nai fillu tuu, faimì comenti de unu de is gerronaderis tuus.
20 E si ndi fut pesau e est andau anca fut su babbu.

Sendi issu ancora aillargu, su babbu dd’at biu, e nd’at tentu piedai e at curtu a dd’obiai, si nci dd’est getau a su tzugu e dd’at basau.
21 Dd’at nau, tandus, su fillu: «Babbu, apu pecau contras a su celu e in faci tua, non minesciu prus de mi nai fillu tuu».
22 Ma su babbu at nau a is tzeracus suus: «A lestru, bogaindi a foras su primu bestiri e besteisiddu, e poneiddi aneddu in su didu e sandullus in is peis,
23 e beteindi su vitellu grassu, boceiddu e papeus e afesteus.
24 poita custu fillu miu si fiat mortu e est torrau a bivi, dd’iaus pèrdiu e dd’eus torrau a agatai. E iant cumentzau a fai festa.
 

25 Su fillu suu prus antzianu fiat a su sartu e comenti, torrendi, est acostiau a domu, at intèndiu sonus e dantzas,
26[+e] at tzerriau a unu de is srebidoris e ddu spreculàt ita fiat sa cosa.
27 E issu dd’at nau: «Fradi tuu est torra in domu e babbu tuu at bocìu su vitellu grassu, ca si dd’at torrau a biri ananti sanu».
28 Issu s’est arrennegau e non boliat intrai, tandus su babbu est bessiu e megat de ddu pregai.

29 Ma issu arrespundendi dd’at nau a su babbu: «Castia a biri, de cantus annus deu seu srebenditì e mai a mancunu pretzetu tuu nci seu bessiu ainnantis e a mimi mai tui m’as donau unu crabitu po fai festa cun is amigus mius.
30 Ma candu custu fillu tuu chi nci at ingùrtiu totus is benis tuus cun is fèminas malas est torrau, tui as bocìu po issu su vitellu grassu».
31 Tandus issu dd’at nau: «Fillu, tui ses sèmpiri cun mimi e totu sa cosa mia est cosa tua;
32 ma bisongiàt a fai festa e a s’alligrai, ca custu fradi tuu si fiat mortu e est torrau a bivi, e dd’iaus pèrdiu e dd’eus torrau a agatai».
 

2) Commento (per ora non disponibile)

3) Parafrasi ella parabola del figlio prodigo del can. Melchiorre Dore