Ll’amico
 
Ll’amico è comm’ ‘o scoglio:
quanno te staje pe’ perdere
dint’a ‘nu mare ‘e guaje
e staje pe’ t’affunnà’…
sempe ce sta stu scoglio
addò te può acchiappà’.
Ma quant’è gruoss’ ‘o mare,
e comm’è rar’ ‘o scoglio;
dint’à ‘sta vita ‘nfame…
che pena p’ ‘o truvà!