S'andera 'e su tramontu
S'andera 'e su tramontu oe s'isprigat
in ogros mios ch'istraccos apparin.
Seberto ačras, chi pagu s'iscrarin,
in su ponente meu 'estidu 'e grogu;
chi a sole calante in donzi logu
paret chi pro appentu si castigat.
Timo chi sa pigada chi m'isettat,
onzi linfa 'e su coro mi che furet;
ca non creo chi nemos biu duret
'edustu che nuraghe ue tronizat.
In cust'andera donz'unu assimizat
a una foza chi su 'entu nd'ettat.
Su tempus chi non semper m'ingranzeat,
a mi fagher de mastru ottora proat.
Chin isse tottu mudat e s'annoat
in pėnnigas de seculos chi creschen;
ma in dies chi finin o avreschen
su tramuntu 'e sa zente duru arreat.
Pāsidas nottes, disizos m'alluman
tra bisos curridanos ch'isvanessin.
Amo craros de luna chi resessin
a m'abbrandare anneos chi turmentan;
istolos de isteddos si presentan
che culilughes chi pro me s'attruman.
A manu tenta, a sos annos chi fuin,
so in caminu e no mi cherzo arrender.
Chirco che gherreri 'e mi difender
dae sas surras chi sos males daen.
Lasso carchi messazu ue m'attraen
sos orizontes ch'ispajos produin.
Sighende sa pigada 'e cust'andera,
intro sa cale issegus non si torrat,
prego chi crās su chelu a tottu apporrat
onzi lugore amigu chi s'irrajat;
pro ch'in su tempus chi pro me s'addajat
in tramontos de sole ninne ispera.
Pinuccio Giudice Marras