Ignazio Lecca
(Nassiu Lecca)

Nota biografica

Poeta di Villacidro, vincitore del Premio Ozieri, lui stesso ama dire: io non scrivo dei fiori, del mare azzurro o campi verdeggianti. In effetti Lecca, è un poeta anomalo per la poesia sarda. Egli, traduce in versi e prosa, la tragicità della vita, con le sue sofferenze, i drammi, il sangue, la cattiveria degli uomini, la morte. E si; è proprio un poeta coraggioso, che chiede auditorio, e vince anche il premio Ozieri, con queste cose tragiche.
Il punto è, che forse siamo fuori dal tempo, che ci siamo fermati al tempo andato, in cui vivendo ne più ne meno come gli schiavi, poveri da non poter neanche mangiare, il nostro sollazzo preferito era ed è: una bella cantada campidanesa o logudoresa chi siara, per dimenticare fatica e povertà.
Sa brenti fiara sbudia, ma lo spirito era rigenerato, dai versi allegri e sempre imperniati alla positività come regola fissa, inattaccabile, che mai scalfiva anche minimamente, la speranza nel riscatto, nonostante tutto e tutti.
Nassiu est coraggiosu, ci vuol dire che siamo diventati uomini liberi, che è finita la sofferenza e su famini. Bogaisì sa conca 'e su saccu, lassai su ballu tundu e cumenzai a penzai a sa realtadi. La realtà di un mondo sovra-Sardegna, con drammi al cui paragone abaxiaus in ogus. Come non essere sensibili a queste cose, su sardu è sempre stato in prima fila in tutte le manifestazioni di altruismo.
La poesia di Ignaziu Lecca è solenne, grave, Leopardiana e maestosa come un sermone di Monsignore, indica una sorte tragica, obbliga a riflettere. Certo che leggere le poesie di Ignazio, non può essere definito un sollievo, ma certamente un impegno si, un compito civile e sociale, che condividiamo e plaudiamo, ma mi sia consentito di domandare al poeta unu praxeri, e chi porriri, finza sa carirari, di tenere accesa la speranza, di non essere e mai diventare genti allena.
(niazzu)

 

BENTUS

( Ignazio Lecca)

 

Bentu lebiu chi pispisas

intra is brazzus de is palmizius

ita circas in custu desertu,

in cust’unicu paesaggiu

chi non tentat de fueddai?

S’alluint is brotas de is mendularius

a fuiri chissai a cali sorti

a cancellai s’umbra niedda

chi marcat un’assenza,

una manera di essiri.

Oi si spacciat su spantu

de su beranu nou

chi penetrat smarriu intr’ ‘e nosu

e movit boxis di attesu.

Fittiana e lada foras de is nius

crescit una bidea de libertadi,

de bolidus chi spibirant

cinciddas de luxi.

In sa lolla de domu,

aundi pannus biancus

gherrigiant che banderas,

una araxi fini acciupat

su prantu de is pipius

e is trempas de is mamas

scidendu de suncuna

is frunzas de totu una vida.

Bentu chi giogas cun d’unu froccu

‘e pilus in sa fronti

e mi ndi strexis su sudori,

torramì limpia sa cara

e lebiu custu sulidu.

 

 

POITA CUSTA STASONI

( Ignazio Lecca)

 

Poita custa stasoni de luxi arrabiada

chi colat de is murus o intreamesu

a is comas spizzadas de su gesminu?

S’umbra de unu mundu strangiu s’accostat torra

zerriendu is giovinus a una attrazioni macca

e una accordonada de bideas frassas

ddus alliongiat a custu murinadroxu tristu

di eterna eclissi. Is torradas de bentu

non conoscit fradis. Currint a una zurpadura

casi assoluta is tempus nous, si de suncuna

sa piagada lebia de sa Storia s’imbruscat

a una calada chena memoria i appampant

is fragadonis de librus e de bideas.

A gherras noas, a aterus prantus.

Verbus malus ponint arrexini in intragnas,

is fridas costellazionis torrant a incarai

augurius incertus. Araxi de bentuesu colat

asuba de custa generazioni pronta a scaresciri

chena a castiai a sa terra e a is formas suas.

Non contat prus s’esperienzia de is babbus.

Aundi heus sbagliau? S’oghiada sperdia

de is beccius, chi hant abertu is lacanas

de unu mundu nou, poita òi si negat su soli?

In is cittadis unfradas de su mercau

coloris scongiuntaus de is formas

pesant s’umbra de is cosas che amalezus.

Strombat sa Storia, fatta caramazzina di arrimai.

Cali atera beridadi hat a luxiri mai?

S’arrexini forti de sa democrazia non podit morriri.

De cali bentu si unfrant custas banderas

nieddas chi òi spaìnant pantasimas in s’asfaltu?

Non depìat cresciri in sa Storia custa generazioni?

Pensamus chi donnia dì noa

depìat nasciri imbriaga de soli,

forti de sa firma virtudi

de is sentidus chi hiant abertu,

in aterus tempus de scurìu e de gelu,

is portas asullas. Chi sa paxi

si fessit aggrumada

totu a ingiriu a nosu.

 

TESTAMENTU

( Ignazio Lecca)

 

Candu custu corpus grai

a forza de circai hat essiri slangìu

e in totu arrendiu

a su silenziu de sa grandu luxi,

has essiri in mei secreta mudanza.

Asciutau su misteriu, torrau limpiu,

m’est passau cussu sidi de tui

chi movìt a circai intra is fueddus

un’atera aqua chi donit diversu consolu

de su marigosori di  ‘onnia dì.

Non prus is boxis de famigliari essenza:

si sfaint in d’una compatta ausenzia

in d’unu fumu chi non lassat arrastu

timoris, dudas. Sciancau,

is manus pabassadas po su troppu frigai,

che truncu sderrexinau de s’ortu

e arrimau a siccai a oru de sa prazzitta

scaresceimì. Hat a essiri comenti

non sia mai esistiu, non si pigheis

strobu ma in memoria de mei

cust’ierru ghettai in sa ziminiera

unu truncu siccau chi faxat braxi

po chi si pozza ancora calentai

e in s’umbra chi crescendu

ci sciuliat un’atera giornata

heus a essiri impari che sa sorti.

Custa sa dispidira innanti de torrai cinixu.

In su merì chi stiddiat òru e fogu

un’araxi lebia de bentu de suncuna.

Hat a tragai di attesu boxis connottas

Chi torrant a preniri sa prazzitta.

Si recumandu feti, corcaimì

asutta de una losa tebida de terra

po is arrexinis cansaus agatint reposu.

Asuba prantaimì una mata

chi fazzat umbra sulena

E mi mantengat  ‘ntra is cosas

Chi durant in su sentidu

a stesiu de donnia trumbullu de coru.

Aici custu silenziu siat s’unica boxi

Chi m’hat anninniai

Po su tempus de s’eternidadi.

 

 


Sardegna Sposi® è una iniziativa di Sardinia Network Srl - Tutti i diritti riservati