Tèrra mè

Tèrra mè, Tèrra mè ca stà lendàne,
M'arrecòrdeche de cudde settàne
Addò sò nnate, addò sò scecuàte.
Addò mamme, n'ha ffatte de vecuàte.

Famme reternà a sendì u-addòre,
De le strascenàte che la brasciòle.
Famme reternà a sendì la iòse,
De la ggènda mè ca iè ttande creiòse.

Tand'ànne fà me ne scìibbe iè vvère
La fatìche non z'acchiàvene ce ppène.
Ma vèngh'a sapè, iè fforte u delòre,
Ca fatìche non ze iàcchie angòre.

Tèrra mè, ca sì abbresciàte d'o sole
E cca iàcque nonn'àcchie ce non gghiòve,
Ma sì benedètte da la natùre
Ca non de fasce mangà frutt'e ffiùre.

Famme reternà o spunde de case
Addò la Lune me dève nu vase.
Famme reternà a ghedè la fèste
Sanda Necòle, u pretettòre nèste.

Oh! Tèrra mè ca stà lendàn'assà,
De capìdde bbiànghe ne tèngh'assà.
Prime ca morghe da tè ià menì
Percè m-brazz'a ttè vogghe merì.