A la megghiera me'
Iosce la feste iè
de Te, megghiera mè.
Figghie adorate,
amisce e canate,
scìnnere e nore,
che tutte u core,
t'avonne abbrazzate
e t'avonne date
du bbene lore
tutte u calore.
Ma u bbene mì?
U tiine ogneddì.
Ce pòzzeche chiù fa?
Ce t'agghia dà?
So ttande le ccose
bedde azzeccose
ca veleve pigghià
pe ringrazzià:
tande pellicce
e non pe capricce,
assà gioielle
de tande modelle,
pertà a viagge
o sop'a spiagge
pe forte gredà:
"Sì bedde assà"!
Pe me sì tutte
Ma sobratutte
Zite e chembagne,
pane e champagne.
Che mme sì state,
me sì acchembagnate
menz'a le uà
de tutte l'età;
me sì aitate,
mà mà lassate
nu sole momende
sule o schendende;
non me sì redutte
mà a l'assutte;
non me sì mannate
mà arrepezzate;
che nu sorrise
de paravise
me sì sembe date,
me sì regalate,
prisce, dolcezze
e chendendezze.
Mò ca sò vecchie,
u vegghje 'o specchie,
non me dà mbicce
e me liive le picce.
E ji ce te dogghe?
Ddò me ne stogghe
Sembe a penzà
A ce pòzzeche fa.
E Te dogghe angore
Tutte u amore
Ca cresce 'o core
dì pe dì sembe de chiù
Percè u core mì sì Tu.
Giovanni
Panza
|